Witaj w Twojej przyjaznej gminie!

Dzieje Legnickiego Pola związane są nierozerwalnie z dramatycznymi wypadkami, jakie rozegrały się w pobliżu, 9 kwietnia 1241 roku. W okolicach tych Piast śląski, książę Henryk II, zwany Pobożnym, na czele rycerstwa polskiego, wspomaganego przez ochotników z Zachodu, starł się z przeważającą liczebnie armią tatarską i walcząc do ostatka, poległ w boju Pole tej bitwy utrwalone zostało w dziejach jako miejsce jednej z najbardziej doniosłych bitew w historii Polski i Europy. Według tradycji początki Legnickiego Pola wiążą się z odnalezieniem na pobojowisku zwłok Henryka przez św. Jadwigę. Dla uczczenia pamięci syna miała ona następnie ufundować kościół, którego ołtarz znajdował się dokładnie w miejscu gdzie spoczywało bezgłowe ciało księcia. Opiekę nad kościołem powierzyła benedyktynom przybyłym z czeskich Opatowic. Pierwsi osadnicy świeccy, którzy zamieszkali na terenie dzisiejszego Legnickiego Pola przybyli tu ok. 1270 roku.

W czasie reformacji Legnickie Pole przeszło w ręce protestantów. Wojna trzydziestoletnia, która spustoszyła Śląsk w latach 1618-1648 nie ominęła Legnickiego Pola, wieś uległa spaleniu przez oddział szwedzkich rajtarów. Z początkiem XVIII wieku dobra były poważnie zadłużone. Othmar Zinke (opat klasztoru benedyktynów w Brzewnowie) wykorzystał okazję by odzyskać utracone dobra, wykupił je. Legnickie Pole ponownie przeszło, więc w ręce Benedyktynów (13.12.1703r.). W 1723 roku rozpoczęto prace nad budową budynków klasztornych. Prace przebiegały w zawrotnym jak na owe czasy tempie, tak, że już w 1733 zostały ukończone. Nie dane jednak było Benedyktynom długo pozostać w polskich dobrach. W wyniku podboju Śląska przez Fryderyka II w 1741 r. Legnickie Pole znalazło się w obrębie militarystycznej monarchii pruskiej. Ostatecznie decyzja rządu pruskiego z 1810 roku o sekularyzacji dóbr zakonnych przypieczętowała powolny proces upadku klasztoru. W dwa lata po sekularyzacji Legnickie Pole przeszło w ręce prywatne. Jednocześnie jednak funkcje miejscowości, a zwłaszcza zabudowań poklasztornych zaczynają ewaluować w sposób dość znamienny dla stosunków pruskich. Dawny ośrodek życia religijnego i umysłowego zostaje przekształcony w kuźnię militaryzmu. W 1761r. zatrzymał się tu sam Król Fryderyk II.

W 1813 r. rozegrała się w pobliżu sławna bitwa nad Kaczawą, (której dowódca generał Gebhard Lebrecht Blücker otrzymał za swe zasługi tytuł księcia von Wahlstatt). W latach 1828 i 1835 odbyły się tutaj wielkie manewry królewskie. W 1836 r. postanowiono zlokalizować tu nowo utworzony korpus kadetów. Na potrzeby korpusu przystąpiono do rozbudowy zabudowań klasztornych (autorem projektu był Karol Fryderyk Schinkel). W latach 1894-1898 w związku z powiększeniem stanu liczebności armii pruskiej ponownie przebudowano zabudowania klasztorne. Mieścił się tu korpus kadetów, w którego szeregach wychowywał się m.in. w latach 1859-1863 Paul von Hindenburg, przyszły feldmarszałek i premier Rzeszy. W związku z demilitaryzacją ówczesnych Niemiec po traktacie wersalskim korpus został przekształcony w cywilny zakład wychowawczy. W 1933 r. w Legnickim Polu utworzono hitlerowską szkołę polityczną. W czasie ostatniej wojny w zabytkowych murach poklasztornych zlokalizowany był obóz jeniecki Oflag VIII f, w którym więziono oficerów francuskich, jugosłowiańskich i radzieckich.

Obecnie kościół św. Jadwigi jest kościołem parafialnym (Parafia Rzymsko-Katolicka). W dawnym kościele p.w. św. Trójcy mieści się (od 1960 roku) Muzeum Bitwy Legnickiej. Budynki klasztorne, po kilkakrotnej zmianie użytkownika, przejęło ostatecznie ministerstwo zdrowia - mieści się tu Dom Pomocy Społecznej. Legnickie Pole natomiast to miejscowość coraz częściej odwiedzana przez turystów, głównie ze względu na historyczny epizod roku 1241 oraz wspaniały zabytkowy, zaliczany do najlepszej światowej klasy. To także siedziba Urzędu Gminy.

GALERIA